Reisverslag 1. Kuala Lumpur: reisstress, pyjamafe

Gelukt! Oom Eric kwam terug lopen en zei dat ik m’n vader kon bellen dat ik een ticket had. Drie uur eerder had ik zelf naar Schiphol gereden(!) Eric en ik stonden stand-by voor businessclass. Voor ons geen gehang en gewacht bij de bagage drop-off. De luxe behandeling voor deze ‘low-budget’ backpacker. Na de hele procedure doorgelopen te zijn, afscheid genomen te hebben van Henk, cola en wat tijdschriften voor in het vliegtuig gehaald te hebben en lekker gestruind te hebben door de winkels op Schiphol zijn we naar de gate gelopen.
Het zou spannend worden of er een plekje voor me zou zijn. De rij voor de gate was lang en de man bij de balie zei dat er geen peil op te trekken was of ik, of Eric, mee kon. Twintig minuten voor vertrek hoorden we dat er nog plek was en dat we zelfs een gewone stoel hadden in plaats van een klapbank.
Snel haasten door de douane en m’n stoel zoeken. Ik werd verwelkomt door een elegante stewardess die ik opeens herkende als m’n tante. Ha, zij was ingedeeld in mijn gangpad en mocht me de hele avond voorzien van een hapje en drankjes. Snel zitten en met m’n paspoort nog in m’n hand begon ik haast te twijfelen of ik wel alles bij de douane weg had gehaald. Nou ja, ik kon er toch niets meer aan veranderen. De vrouw rechts van mij was een Frans-Belgische vrouw die al een jaar in Kuala Lumpur woonde en om de twee jaar weer een nieuwe plek op de wereld uitzocht. Bij haar kon ik de hele avond tips opdoen en samen hebben we gezellig ‘The Help’ gekeken.
Ylse stelde Eric en mij voor aan de rest van de bemanning en ze gaf ons een kijkje in de slaapruimte van de crew, op de eerste verdieping van het vliegtuig. Erg leuk om een keer gezien te hebben.

Na een paar uurtjes slapen, ‘Friends’, ‘How I Met your Mother’, ‘Modern Family’, en ‘The Help’ kwamen we aan op Kuala Lumpur. Een erg mooi, gigantisch groot en westers vliegveld.
Samen met een andere IPB’er (Indien plaats beschikbaar) zijn we in een taxi gestapt en naar het KLM hotel gereden. Een groot conferentie oord dat van alle gemakken voorzien is.
De andere KLM’ers vonden het erg gek dat ik een kamer deelde met m’n oom en tante, maar we verzekerden ze dat wij toch echt al wel gekkere dingen beleefd hadden. Snel zwembroek aan en een duik in het zwembad. ’s Avonds genoten van saté, de heerlijke buitentemperatuur en de stank van vers gesprayde muggen olie. Rond half tien was het toch echt de hoogste tijd om naar bed te gaan en een uur later hadden we het onszelf makkelijk gemaakt in twee twijfelaars. Eric en Ylse in één, ik in de andere. Drie minuten later waren we knock-out.
Toen het nog donker was werd ik alweer wakker. Gek, want ik had toch echt gedacht dat ik de nacht wel door zou halen na een bijna slaaploze vlucht. Ook Eric en Ylse waren alweer klaar wakker, waardoor we er maar een pyjamafeestje van hebben gemaakt met een zak snoep, Ipod spelletjes en Nederlandse televisie. Rond zeven uur ’s ochtends werden we weer moe, want omgerekend is het dan pas twaalf uur ’s avonds in Nederland.
Nu lig ik lekker aan het zwembad met een jetlag van hier tot Tokyo (wat hemelsbreed nu opeens niet eens zo heel ver is). De eekhoorntjes rennen achter ons door de bomen en af en toe komt er een kat langs die luid klagend om aandacht vraagt. De obers bedienen tot aan het ligbed en het zwembad heeft een heerlijke jacuzzi. HELP! Dat wordt afkicken straks.
Straks gaan we gezellig naar de stad, wat nog een half uurtje rijden is.

Tot slot wil ik jullie nog verblijden met een bericht dat ik kreeg van mijn lieve vriendin Kirsten toen ik net was aangekomen. Ik heb er hardop om staan lachen toen ik in de aankomsthal van Kuala Lumpur stond.

Gefeliciteerd,
u ben aangekomen op uw plaats van bestemming. Aangezien u dit bericht kunt lezen kan worden aangenomen dat u zich in een gebied bevindt wat niet uitsluitend bestaat uit oerwoud en kartonnen bouwsels die voor behuizing moeten doorgaan.De aanwezigheid van een computer geeft een sprankje hoop aan de gejetlagde wereldreiziger.
Nu u bent aangekomen in een vreemd land, zal het u misschien opgevallen zijn dat mensen hier een andere taal spreken. Dit is erg vervelend en erg egoïstisch van deze "buitenlanders" en maakt het dagelijks leven een stuk lastiger voor u. Nu zijn er een aantal simpele gebaren die iedereen zal begrijpen en die u een heel stuk op weg kunnen helpen. Hierbij een aantal herkenbare situaties:

Voorbeeldsituatie 1:
U wandelt over een pittoresk marktje en ziet een prachtig authentiek maleisische pastasnijder en u denkt:"wel heb ik ooit, wat een prachtige authentieke maleisische pastasnijder! Die ga ik mij eens eigen maken!". U loopt vervolgens vol zelfvertrouwen op de gewiekste marktkoopman af en wijst naar de pastasnijder. Vervolgens maakt u het volgende gebaar: wrijf uw duim, wijs en middelvinger langs elkaar en zing als het even kan de eerste zin van Abba's "Money, money, money erbij. Kijk dan vragend in de sluwe rattenoogjes van de kalende kramer. Hij zal u schattend aankijken en een exorbitant hoge prijs vragen. Haal dan uw schouders op en veins onverschilligheid. Noem een veel lagere prijs en wacht de reactie af. Als de marktkoopman uw bod nors afwimpelt, wijs dan naar zijn kinderen en haal langzaam uw wijsvinger langs uw keel terwijl u hem kil aanstaart. Dat zal hem leren!

Voorbeeldsituatie 2:
Tijdens uw rondzwervingen komt u een wel heel vriendelijke dame tegen. Omdat streek waar u verblijft berucht is om de ladyboys is het niet meer dan logisch dat u snel achter de genitale toestand van deze bijzonder amicale "mevrouw" wilt komen. Het is namelijk essentieel om te weten of dit een gezellige reisgenote is of een zeer ongemakkelijke avond vol verleidingspogingen van "haar" kant. Hier is echter zeer makkelijk achter te komen. Wijs naar uw nieuw gevonden amant en steek vervolgens uw middelvinger op naar uwzelf en houdt hem dan voor uw kruis. Kijkt de vrouw uw vragend aan: wiebel dan een beetje met uw vinger om uw punt duidelijk te maken. Kijk haar vervolgens vragend aan. Als ze reageert met een harde klap tegen uw wang: jammer dit had een aangename reisgenote kunnen zijn. Kijkt ze u aan met blik van "ik ben mij terdege bewust van mijn uitdragen van het ladyboy-schap en uw gebaar bewijst dit. Ik voel mij enigszins beledigt door uw infantiele gebaar maar ik zie u nog steeds als potentiële clientèle" maak dan dat u wegkomt!

Voorbeeldsituatie 3:
Het begint langzaam donker te worden en na een lange wandeling in de Maleisische jungle bent u wel toe aan een schoon bed en een het douche. Nu is het vinden van een acceptabele accommodatie niet altijd even gemakkelijk! Vermijd motels waar veel mannen in en uit lopen, vooral als ze bij het naar buiten gaan een uitdrukking van bevrediging en schuld op hun gezicht hebben. Rode verlichting achter de ramen is ook een waarschuwingsteken. Als u dan een enigszins acceptabel motelletje hebt gevonden, sta er dan op dat u alle kamers mag bezichtigen om de beste uit te kiezen. Wanneer de gastvrouw dit niet toelaat maakt u het geld-gebaar en schud vervolgens met uw wijsvinger heen en weer. Als de kamer hebt gekozen die op het eerste gezicht de minste gaten in het dak heeft en de meest vriendelijk ogende kakkelakken kunt eindelijk een beetje tot rust komen. Als u zich vervolgens uitgehongerd naar de "eetzaal"begeeft realiseert u zich dat het "all-inclusive buffet" niets meer is dan een pan grijzige soep en wat stokbrood met de consistentie van puimsteen. Om te laten zien dat u bijzonder discontent bent met de situatie knijpt u, iedere keer als de gastvrouw of een van haar kinderen uw kant op kijkt, één oog dicht en vormt u met uw rechterhand een pistool. Vervolgens bootst u vertraagt het afschieten van de revolver na, muzikaal ondersteund door uw beste imitatie van een geweerschot.

Zo ziet u maar, zo moeilijk is het niet om je te redden in een vreemd land! Met een paar simpele gebaren gaan er werelden voor u open en kunt u ten volle van uw reis genieten! Volgende keer meer in: "Hoe overleef ik dit warme, zweterige land waar iedereen een halve meter kleiner is dan ik"!

Met vriendelijke groet,
Kirsten van Niekerk (auteur van "Jezus, waarom kunnen die Italianen g*dverd*mme niet eens Nederlands leren!)

De Metro over "Jezus, waarom kunnen die Italianen g*dverd*mme niet eens Nederlands leren!"
"Eindelijk, een boek wat echte issues durft te omschrijven die reizigers tegenkomen. Erg herkenbaar en vooral het hoofdstuk "Rare jongens die Romeinen" deelt een aantal rake klappen uit aan dit egoïstische volkje."

Tijdschrift de Hond over "Jezus, waarom kunnen die Italianen g*dverd*mme niet eens Nederlands leren!"
"Ik weet niet zo goed wat ik over dit boek moet zeggen, ik heb het eerlijk gezegd ook niet gelezen. Het is niet echt van toepassing op mijn vakgebied. Mocht van Niekerk een boek schrijven over honden zal ik zeker overwegen om het eens in te zien."