Reisverslag 2. Brisbane
Blijf op de hoogte en volg Jilke
03 Mei 2013 | Australië, Camira
3 mei.
Het zijn bijzondere weken, bijzonder normaal. Normaal, terwijl elke dag weer een feestje is. Het is pas vijf weken geleden dat ik Nederland heb verlaten maar het voelt al alsof ik hier maanden ben. Elk lid van de famlie heeft zijn eigen leven en is druk, dus het was voor mij ook noodzakelijk dat ik goede daginvulling en een uitdaging vond. De eerste paar weken haakte ik vooral aan bij een familielid en kwam zo mijn dagen door. Gracie aanmoedigen bij haar korfbal wedstrijden, op bezoek bij opa en oma die wonen in een prachtig Nederlands huis, boodschappen doen, met Joss mee naar haar universiteit. Geweldige ervaringen die je als toerist nooit zou meemaken. Zo had Joss geregeld dat ik mee mocht met haar faculteitsdag. Een groot evenement langs de rivier met ongeveer 150 studenten diergeneeskunde. Ik kreeg een eerstejaarsbadge en voordat ik het wist deed ik mee aan de eerstejaars ontgroening. Met een rotgang de heuvel af rennen de rivier in, terwijl alle ouderenjaars ons bekogelden met beschimmelde melk en ander eten dat al maanden over datum was. Iedereen viel en struikelde over elkaar heen, glibberde door de modder en wilde zo snel mogelijk in de rivier alles van zich afwassen. Half brakend van de stank lagen we in de rivier (met haaien) terwijl iedereen vanaf de kant niet meer bij kwam van het lachen. Verder was er een wedstrijd wie de meeste standjes kon doen in de sexpit, een competitie touwtrekken en veel bierspelletjes. Na vijf uur was het hele veld een gigantische modderbende en was het onmogelijk niet schoon te zijn. Kortom, een bizarre dag!
Ook vermaak ik me prima met de vijf nieuwe puppies die voor een paar weken bij ons wonen. Vijf stoere jongens, die ik elke ochtend meeneem voor een wandeling in de tuin en die elke dag speelser en actiever worden.
Toch vond ik dat ik mijn eigen doel moest hebben. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een baantje, wat lastiger bleek dan gedacht. Dagenlang internet afzoeken en veel langs restaurants om managers te spreken, het leverde niets op. Niemand belde terug en mijn mails werden nooit beantwoord. Ik werd er een beetje moe en wanhopig van, besefte dat ik kostbare tijd verspilde en wist dat er iets moest veranderen. In de weekends hebben we vaak feestjes, diners of vrienden op bezoek, maar doordeweeks waren mijn dagen soms een beetje zinloos. Ik ging wel de stad in, zorgde dat ik bezig bleef, maar aan het einde van de dag was er niets veranderd. Even vond ik dat ik mijn tas moest pakken en moest gaan reizen. Naar Sydney bijvoorbeeld, om te kijken of het daar makkelijker was een baantje te krijgen. Maar toen ik diezelfde dag met de hele familie ons nieuwe huis ging bekijken (‘kijk Jilke, dit wordt jou kamer!’) wist ik dat ik goed op m’n plek zat. Wonen in een buitenwijk is dan misschien wat lastiger met het vinden van een baan, maar elke avond thuis kunnen komen bij een familie is ook heel wat waard. En ik vind het niet alleen geweldig om bij hun te wonen, zij vinden het ook geweldig dat ik er ben. Diezelfde avond viel alles nog meer op z’n plaats toen ik meehielp in de dierenkliniek van Jeannet. Een kleine mopshond kon niet meer plassen en ik moest helpen met katheteriseren. Heel erg leuk en interessant, dus de volgende dag ging ik weer mee om te helpen. In een dag deed ik meer ervaring op dan in een jaar geneeskunde. Ik mocht meekijken met alle operaties en zelfs een beetje assisteren. Wonden schoonspoelen, instrumenten steriliseren, de kennel schoonmaken. Het zijn kleine simpele dingen, maar tegelijkertijd krijg ik alles mee over ziekten en behandelplannen en kijk ik mee met de röntgenfoto’s en consults. Het voelt bijzonder om te helpen en ik ben me ervan bewust dat ik belachelijk veel geluk heb. Nu fiets ik dagelijks langs de kliniek en help waar ik kan. Een betere plek om eerste ervaring op te doen is er niet.
En uiteindelijk valt alles op z’n plaats, want sinds gisteren heb ik toch nog een baantje gekregen. Ik word zo’n vervelend iemand die je ergens lid van wil maken op straat. Goed voor m’n Engels en geld verdienen is altijd goed.
Geld wat er soms uitvliegt, op dagen als Koninginnedag. Met driehonderd expats en backpackers in een grote studio een feestje bouwen. Normaal eet ik nauwelijks kroketten en frikadellen, maar toen smaakten ze toch wel ontzettend goed. En ondanks dat de dj slecht was, aan de andere kant van de wereld polonaise lopen in oranje, op Guus Meeuwis’ ‘ Kedeng Kedeng’ is altijd leuk.
Over een paar weken pak ik al mijn spullen in, maar in een verhuisdoos in plaats van een backpack. Er is veel te zien in Australië, maar ik blijf lekker in Brisbane bij mijn Ozzie ouders en Ozzie broers en zussen.
Liefs,
Jilke
Het zijn bijzondere weken, bijzonder normaal. Normaal, terwijl elke dag weer een feestje is. Het is pas vijf weken geleden dat ik Nederland heb verlaten maar het voelt al alsof ik hier maanden ben. Elk lid van de famlie heeft zijn eigen leven en is druk, dus het was voor mij ook noodzakelijk dat ik goede daginvulling en een uitdaging vond. De eerste paar weken haakte ik vooral aan bij een familielid en kwam zo mijn dagen door. Gracie aanmoedigen bij haar korfbal wedstrijden, op bezoek bij opa en oma die wonen in een prachtig Nederlands huis, boodschappen doen, met Joss mee naar haar universiteit. Geweldige ervaringen die je als toerist nooit zou meemaken. Zo had Joss geregeld dat ik mee mocht met haar faculteitsdag. Een groot evenement langs de rivier met ongeveer 150 studenten diergeneeskunde. Ik kreeg een eerstejaarsbadge en voordat ik het wist deed ik mee aan de eerstejaars ontgroening. Met een rotgang de heuvel af rennen de rivier in, terwijl alle ouderenjaars ons bekogelden met beschimmelde melk en ander eten dat al maanden over datum was. Iedereen viel en struikelde over elkaar heen, glibberde door de modder en wilde zo snel mogelijk in de rivier alles van zich afwassen. Half brakend van de stank lagen we in de rivier (met haaien) terwijl iedereen vanaf de kant niet meer bij kwam van het lachen. Verder was er een wedstrijd wie de meeste standjes kon doen in de sexpit, een competitie touwtrekken en veel bierspelletjes. Na vijf uur was het hele veld een gigantische modderbende en was het onmogelijk niet schoon te zijn. Kortom, een bizarre dag!
Ook vermaak ik me prima met de vijf nieuwe puppies die voor een paar weken bij ons wonen. Vijf stoere jongens, die ik elke ochtend meeneem voor een wandeling in de tuin en die elke dag speelser en actiever worden.
Toch vond ik dat ik mijn eigen doel moest hebben. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een baantje, wat lastiger bleek dan gedacht. Dagenlang internet afzoeken en veel langs restaurants om managers te spreken, het leverde niets op. Niemand belde terug en mijn mails werden nooit beantwoord. Ik werd er een beetje moe en wanhopig van, besefte dat ik kostbare tijd verspilde en wist dat er iets moest veranderen. In de weekends hebben we vaak feestjes, diners of vrienden op bezoek, maar doordeweeks waren mijn dagen soms een beetje zinloos. Ik ging wel de stad in, zorgde dat ik bezig bleef, maar aan het einde van de dag was er niets veranderd. Even vond ik dat ik mijn tas moest pakken en moest gaan reizen. Naar Sydney bijvoorbeeld, om te kijken of het daar makkelijker was een baantje te krijgen. Maar toen ik diezelfde dag met de hele familie ons nieuwe huis ging bekijken (‘kijk Jilke, dit wordt jou kamer!’) wist ik dat ik goed op m’n plek zat. Wonen in een buitenwijk is dan misschien wat lastiger met het vinden van een baan, maar elke avond thuis kunnen komen bij een familie is ook heel wat waard. En ik vind het niet alleen geweldig om bij hun te wonen, zij vinden het ook geweldig dat ik er ben. Diezelfde avond viel alles nog meer op z’n plaats toen ik meehielp in de dierenkliniek van Jeannet. Een kleine mopshond kon niet meer plassen en ik moest helpen met katheteriseren. Heel erg leuk en interessant, dus de volgende dag ging ik weer mee om te helpen. In een dag deed ik meer ervaring op dan in een jaar geneeskunde. Ik mocht meekijken met alle operaties en zelfs een beetje assisteren. Wonden schoonspoelen, instrumenten steriliseren, de kennel schoonmaken. Het zijn kleine simpele dingen, maar tegelijkertijd krijg ik alles mee over ziekten en behandelplannen en kijk ik mee met de röntgenfoto’s en consults. Het voelt bijzonder om te helpen en ik ben me ervan bewust dat ik belachelijk veel geluk heb. Nu fiets ik dagelijks langs de kliniek en help waar ik kan. Een betere plek om eerste ervaring op te doen is er niet.
En uiteindelijk valt alles op z’n plaats, want sinds gisteren heb ik toch nog een baantje gekregen. Ik word zo’n vervelend iemand die je ergens lid van wil maken op straat. Goed voor m’n Engels en geld verdienen is altijd goed.
Geld wat er soms uitvliegt, op dagen als Koninginnedag. Met driehonderd expats en backpackers in een grote studio een feestje bouwen. Normaal eet ik nauwelijks kroketten en frikadellen, maar toen smaakten ze toch wel ontzettend goed. En ondanks dat de dj slecht was, aan de andere kant van de wereld polonaise lopen in oranje, op Guus Meeuwis’ ‘ Kedeng Kedeng’ is altijd leuk.
Over een paar weken pak ik al mijn spullen in, maar in een verhuisdoos in plaats van een backpack. Er is veel te zien in Australië, maar ik blijf lekker in Brisbane bij mijn Ozzie ouders en Ozzie broers en zussen.
Liefs,
Jilke
-
03 Mei 2013 - 11:58
Marijke En Henk:
Hallo Jilke,
dank voor het mogen meebeleven en meegenieten. Geweldig om te lezen hoe je nieuwe ervaringen opdoet en van deze periode in je leven weer iets moois weet te maken. Hoe dan ook een onvergetelijke tijd! Blijf genieten en je verwonderen!
dikke zoen, Henk en Marijke -
03 Mei 2013 - 13:27
Carmen:
Hallo Jilke,
Ik keek er al naar uit om weer een nieuw verslag van jou te ontvangen. De lieve mensen waar jij nu verblijft, blijven jouw hele leven dierbaar en voelen als familie.
Ik heb weer genoten van jouw verhalen en blijf vooral schrijven!
Doe iedereen de hartelijke groetjes en blijf vooral genieten, de tijd vliegt.
Veel liefs,
Carmen -
03 Mei 2013 - 13:36
Joyce S:
Hey Jilke,
Wat een verrassing!!!! Ik wist niet dat je weer de hort op was, dus hartstikke leuk om zo weer eens van je te horen. Ben zeer vereerd dat ik mee mag enieten van je avonturen.
Geniet van het goede leven, ik geniet mee.
Liefs,
Joyce
Ps kijk uit naar t volgende verslag
-
05 Mei 2013 - 11:16
Oom Oet Twente:
Hello cousin, nice to read your stories again and i have to practice conversing in english. Be careful and greetings from here to there ! -
05 Mei 2013 - 12:06
Willeke:
Ha die Jil,
Klinkt weer goed allemaal!
Zo kun je in die kliniek al heel wat ervaring opdoen waar je in je studie iets aan hebt. Genieten maar! Daniel en Natasha uit Australië zijn hier nu meer dan een week en hebben lekker weer. Zij genieten, net als jij, ook erg aan de andere kant van de wereld ( Keukenhof, Xanten, troonswisseling, Koninginnennacht, Brugge, Maastricht en Amsterdam, varen , fietsen en gezellige Hollanders...) Hartelijke groeten van iedereen hier.
Willeke en Theo -
06 Mei 2013 - 13:22
JULIA:
JILKE!
Hahahaha wat een cool feest met die studenten, het lijkt wel een soort van ontgroening.
En wat gaaf dat je mee mag werken in de dierenkliniek! Echt heel leuk om te lezen wat je schrijft.
Dikke kus uit NL
xxxx -
06 Mei 2013 - 18:03
Jos Van Berkel:
Hoi Jilke,
Zoals igewoonlijk vind ik het heel leuk je verhalen te lezen. Moet soms ook lachen om je verhalen, de ontgroening en je belevenissen in de dierenkliniek, Hoe bevalt het te proberen mensen ergensl lid van te maken. Weet je dat lijkt mij nu echt vreselijk en verdient dat nog een beetje. Krijg je betaald over wie je aanbrengt of is het een vast inkomen. Ik vind het wel heel goed dat je dat doet hoor. Blijf lekker genieten, maar dat hoef ik niet te zeggen want het is duidelijk dat je dat wel doet.
Groetjes en liefs, Jos -
10 Mei 2013 - 14:51
Willy:
Hey Jilke,
Wat fijn te lezen dat je het zo naar je zin hebt.
Leuk en leerzaam denk ik, helpen in de kliniek. Heel veel plezier nog en geniet ervan!
Ben benieuwd hoe je baantje je bevalt.
Liefs, ook van de rest van de familie natuurlijk.
Willy -
12 Mei 2013 - 16:06
Wouter:
Baan of geen baan. Meehelpen in de kliniek lijkt me ook niet zinloos :) En wat tof dat je je eigen kamer krijgt!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
