Reisverslag 5. Guangzhou

6 augustus

Toen ik begin juli aankwam in Darwin, na een onvergetelijke reis door Oost Timor, heb ik heerlijk twee dagen bij mijn couchsurfers op de bank series gekeken. Darwin zelf is een saai dorp en ik had geen tijd genoeg om naar alle natuurparken om Darwin heen te gaan, dus gewoon even relaxen in een huis met zwembad in de tuin en leuk gezelschap was zo gek nog niet. Couchsurfen bleek ontzettend makkelijk en alle mensen die ik daarmee heb ontmoet waren allemaal even speciaal en gastvrij. Ook in Sydney, mijn volgende bestemming, kreeg ik gelijk een huissleutel en had ik een eigen slaap- en badkamer. Eén van mijn couchsurfers was jarig en ik werd gelijk uitgenodigd voor het diner met hun vrienden. Een ontzettend gezellig diner, waarbij een vriend van Rod (de jarige) mij uitnodigde mee uit te gaan met zijn Nederlandse vrienden. Als toetje had ik voor appeltaart gezorgd, die zo mislukt was dat de ene helft van de gasten hem liet staan en de andere helft hem uit beleefdheid opat, maar er was genoeg goede wijn om de vieze smaak mee weg te spoelen.
Mijn tweede couchsurfadres in Sydney was bij Adam, een jongen die midden in het centrum woonde. Een ontzettend gezellige jongen, die ik ook gelijk mee uit nam en waar ik echte Nederlandse gerechten voor heb gemaakt. Ook bij hem kreeg ik gelijk een huissleutel en was ik welkom zo lang als ik wilde. Verbazingwekkend, aangezien ik niet zou weten of ik gelijk een wildvreemde zoveel zou vertrouwen.
Na anderhalve week in Sydney rond te zwerven kwamen Henk, Marijke en Sietse aan om samen met mij hun vakantie in Australië te vieren. Geweldig om met hun drieën de toeristische bezienswaardigheden van Sydney te beleven en Sietse kennis te laten maken met alle vrienden die ik onderhand had ontmoet. Vervolgens zijn we terug gevolgen naar Brisbane, waar we allemaal bij de familie Kessels bleven slapen. Joss had nog een week vakantie en speelde met plezier onze gids (alhoewel ik durf te zeggen mijn weg door Brisbane ook aardig goed te kennen). Met haar, Jeannet en Gracie zijn we op dagtrip naar de jungle gegaan waar we heerlijk hebben gepicknickt en gewandeld. Ik vond het super om mijn familie kennis te laten maken met mijn Aussie familie en iedereen kon het ook erg goed met elkaar vinden. Omdat we gelijk in Brisbane onze campervan al hadden opgehaald en er genoeg plek was voor zes personen wilde we Joss nog meenemen op een korte trip voordat haar tweede semester op de universiteit begint. We wilde naar de Sunshine Coast en namen contact op met Brett en Graeme, waar ik al eerder een weekend bij was gebleven in hun villa in Peregian. Zij leken het heel leuk als we langs kwamen en in plaats van op een camping te slapen sliepen we in een prachtig huis aan het strand. Het was dus wel even wennen toen we de dag daarna met z’n vieren in de camper sliepen: Geen kingsize bed, maar dunne kussens en slaapzakken. Het kon ’s nachts serieus koud worden dus we lagen met dikke truien in bed. Afgezien van alle grote steden had ik zelf ook nog weinig van Australië gezien en rondreizen in een campervan richting het goede weer was geweldig. In Hervey Bay huurden we een grote 4x4 waarmee we een dag over Fraser Island hebben getoerd. Een gigantisch zandeiland waar geen verharde wegen zijn en de snelweg het strand is. Dingo’s lopen er vrij rond en over het hele eiland zijn mooie zoetwater meren verspreid die, na veel gehobbel en geschud, mooie foto momenten opleveren. Erg avontuurlijk en veel beter dan met z’n 50en in een georganiseerde trip meegaan.
Een paar dagen later zijn we vanaf Airlie Beach naar Whitsunday Island gevaren in een speedboot. Op Whitsunday Island ligt één van de mooiste stranden van de wereld waar het zand parelwit is en de zee knetterblauw. Tijdens het snorkelen zagen we een schildpad, wat het voor de rest beroerde zicht onderwater toch een beetje goed maakte.
Daarna zijn we naar Magnetic Island gereden, een eiland wat nog niet echt ontdekt is door het toerisme en wat ik het mooiste stuk natuur van Australië vond wat ik heb gezien. Het doel was hier om koala’s te spotten, want ook al hadden we al veel échte Australische dieren gezien, de koala stond nog niet op het lijstje. Alhoewel, op de eerste avond bij Joss lieten Sietse, ik en Joss de honden uit achter in de tuin en zagen we opeens met de zaklamp een glimp van een koala. Snel renden we allemaal terug, wat dom was, omdat we nadat we Henk en Marijke hadden opgehaald de koala alleen nog maar hoorden maar nergens meer konden vinden. Dus op Magnetic Island, wat trouwens zo heet omdat Kapitein Cook dacht dat zijn kompas er door beïnvloed werd, liepen we de koala wandeltocht, waar je iedereen die je tegenkomt vraagt of ze al gespot zijn en iedereen de hele weg omhoog tuurt. Na een half uur zagen we twee koala’s in de boom, niet saai slapend zoals de meeste koala’s, maar vechtend! Die nacht lagen we wakker omdat er een koala boven in de boom luid klagend vrouwtjes probeerde aan te trekken, dus onze missie was geslaagd. Verder heeft Magnetic Island heerlijke stranden die je, als je een beetje zoekt, helemaal voor jezelf hebt.
Hierna zijn we weer doorgereden naar onze laatste stop, Caïrns, waar we allang geen truien meer nodig hadden om ons ’s nachts warm te houden. Ook hier hebben we een boottocht gemaakt, met een zeilboot dit keer, en hebben we gesnorkeld in het Great Barrier Reef. Om mijn duikersvaardigheden een beetje bij te houden én omdat het natuurlijk het Great Barrier Reef is heb ik hier ook nog een duik gemaakt.
Toen was het alweer tijd om naar huis te gaan, iets waar je na een goeie vakantie meestal wel klaar voor bent en vrede mee hebt. ‘Het is goed zo’. Maar nu niet! Zeker niet nadat de familie Kessels een super afscheidsfeest voor me had georganiseerd. Een feestje, waarvan ik dacht dat het een Oost-Timor reünie zou zijn, maar waar heel veel vrienden van de familie, die onderhand ook mijn vrienden zijn geworden, naartoe kwamen. Aan het eind van de avond moest de taxichauffeur die ons naar ons vliegveldhotel terugbracht lang wachten, want ik bleef iedereen maar omhelzen en gedag zeggen. In vier maanden tijd ben ik echt deel van een familie geworden en dat is heel mooi om te ervaren, maar lastig als je afscheid moet nemen. Toen we wegreden heb ik uit de taxi gehangen, zwaaiend naar een huilend Australisch zusje met een huilende hond naast haar.
Nu zitten we met z’n viertjes te wachten op onze overstap in Guangzhou, China. Zeven uur was iets te lang om door te komen met alleen Angry Birds en kaartspelletjes en gelukkig krijg je in China een heel handig visum waardoor we een paar uurtjes van China konden genieten. Wat een ontzettend andere cultuur, waar je, als je maar eventjes hebt, helemaal niet aan kan wennen. Maar ja, goede reden om nog een keer terug te komen!
Vier maanden en een week zijn veel te snel voorbij gegaan. Er is ontzettend veel gebeurd en ik heb er weer een berg aan ervaring bij. Over een maand ben ik alweer aan het studeren in Leiden (deze keer écht) en zal al het avontuur in Australië als een vorig leven aanvoelen. Gelukkig zijn er nog foto’s!

Liefs,

Jilke